Η ημέρα αυτή δεν είναι γιορτή... 

Η μέρα αυτή είναι αφορμή…..

…να δούμε τον Άνθρωπο με προτεραιότητα, πέρα από διαγνώσεις και ταμπέλες
…να εστιάσουμε ως κοινωνία στα δικαιώματα και στις δυνατότητες των ατόμων με αναπηρία
…να σκεφτούμε αυτά που μας ενώνουν με τα άτομα με αναπηρία όχι αυτά που μας διαφοροποιούν
…να κατανοήσουμε τον πλούτο που δίνει στις ζωές όλων μας, η ποικιλομορφία των ανθρώπων
…να μάθουμε να αξιοποιούμε, με τον καλύτερο και αποδοτικότερο για όλους τρόπο, τις ικανότητες των ανθρώπων με τις «αόρατες» αναπηρίες (πχ. μέτρια-ελαφριά νοητική υστέρηση, αυτισμός υψηλής λειτουργικότητας)
…να προβληματιστούμε για τους τρόπους με τους οποίους η ισότητα στην κοινωνική και οικονομική ζωή μπορεί να γίνει πράξη
…να δείξουμε το σεβασμό μας και την αγάπη μας στα άτομα με αναπηρία και στις οικογένειες τους… τους το οφείλουμε άλλωστε
… να αναλογιστούμε ότι ο σεβασμός είναι μια έννοια που φαίνεται:

στο βλέμμα (όταν δεν κοιτάμε τον συνάνθρωπό μας με επίκριση ή οίκτο),
στις λέξεις (όταν χρησιμοποιούμε το σωστό όρο «άτομο με αναπηρία στην κίνηση, στην όραση, νοητική αναπηρία» (πχ όχι λέξεις όπως τυφλός, κουτσός κ.α),
στην καθημερινή μας συμπεριφορά (όταν δεν παρκάρουμε στις σηματοδοτημένες θέσεις για τα Α.με Α, δεν εμποδίζουμε την πρόσβαση στα πεζοδρόμια, δίνουμε τη βοήθειά μας μόνο όταν μας ζητηθεί κ.α.)

ΑΡΚΕΙ ΜΟΝΟ ΝΑ ΘΕΛΟΥΜΕ

Η μέρα αυτή δεν είναι γιορτή…
Η μέρα αυτή είναι αφορμή να συναντηθούμε ξανά με τον Άνθρωπο.

Ελεωνόρα Κόκκινου- Κοινωνική Λειτουργός
Ριζούλη Βάσω-Ψυχολόγος

Η πρόεδρος
Δήμητρα Παππά