Κάθε χρόνο τέτοια μέρα γράφονται πολλά... αριθμοί ποσοστά, περιγραφές...
Κάποιοι που είχαν ξεχάσει θυμούνται...
Κάποιοι που χρειάζονται αίγλη και προβολή ακουμπούν σε ένα βαρύγδουπο τίτλο...
Κάποιοι που νοιώθουν... που θέλουν να μυήσουν κάλλους σε αυτό γράφουν...
Κάθε χρόνο τέτοια μέρα...
Αντί κάθε μέρα κάθε χρόνο…
Σήμερα, μια τέτοια μέρα, επέλεξα να ταξιδέψουμε μαζί ..
…η ζωή μου ξεκινά και μορφοποιείται σε μια απόλυτα μητριαρχική οικογένεια , με απύθμενη αγάπη από μια πατρική φιγούρα
Από μικρό παιδί ένοιωθα μόνη ..όχι σα σώμα μα σαν ψυχή …
Επιζητούσα με λαχτάρα την αγκαλιά μιας θείας… οποιασδήποτε θειας ….ίσως έτσι καταλάβαινα πως είναι η μητρική...
Η μητέρα μου έκανε περιγραφές μιας θειας , υπαρκτό πρόσωπο, που μου δημιουργούσαν μια γλυκιά προσμονή για συνάντηση
Κάπου στα 10 μου , σχηματισμένη κοπελίτσα της επαρχίας , ταξιδεύω με τη μητέρα μου για την αγκαλιά της θείας …
Εκεί ήξερα , από τις περιγραφές , ότι θα με περίμενε και ο ξαδερφός μου .. αυτός είχε νοιώσει την αγκαλιά της θείας μου 8 χρόνια πριν από μένα !!!
Τον ζήλευα γιαυτό… όχι με φθόνο αλλά με έντονο πόθο να νοιώσω …μόνο να νοιώσω..
….φτάσαμε !!
Ένα κουρασμένο , μαυρισμένο από τον καλοκαιρινό ήλιο και ρυτιδιασμένο από την κούραση πρόσωπο , μας υποδέχεται με μια αγκαλιά ..που χάθηκα ..χάθηκα μέσα της ..δεν ήθελα να βγω …δεν υπήρχε και λόγος άλλωστε …όλα τα συναισθήματα εκεί μέσα …χαρά ασφάλεια, ευτυχία, πληρότητα..
Πίσω της, της τραβούσε το φόρεμα με δύναμη ένα μικροκαμωμένο , με ένα τεράστιο χαμόγελο και μάτια σχιστά αγόρι ,…
ο ξαδερφός μου ?? αναρωτήθηκα για λίγο...
-Σάκη, ακούγεται η φωνή της θείας μου , αγκάλιασε τη Μήτσι (εγώ..)
… πέφτει πάνω μου λίγο άγαρμπα ανοίγει τα χεράκια του και με σφίγγει τόσο …που δυσκολευόμουν να αναπνεύσω ..κιόμως ήταν όμορφα .. πλημμύρισε αγάπη η σκέψη μου , η ψυχή μου , τόση αγάπη δεν είχα ξανανιώσει ποτέ ξανά …
Τώρα τη νοιώθω κάθε μέρα ….
Και για το λόγο αυτό οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ
Σε όλους τους γονείς που ανέθρεψαν με αγάπη και απόλυτη φυσικότητα χωρίς διακρίσεις ..τα παιδιά τους με σ. Down
Σε όλα τα παιδιά με σ.Down για τον εσωτερικό τους πλούτο και τις εκπλήξεις που μας χαρίζουν καθημερινά …
Με σεβασμό
Από τη Δήμητρα Παππά
Πρόεδρο του Κέντρου Κοινωνικής Πρόνοιας της περιφέρειας Θεσσαλίας
* Το παρόν άρθρο δημοσιεύτηκε στην κυριακάτικη ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ της Λάρισας στις 21 Μαρτίου 2021 επ΄ευκαιρία της παγκόσμιας ημέρας για το Σύνδρομο Down
